Σε αυτή την περίπτωση και με δεδομένη μια καλή στοματική υγιεινή αλλά και με την προϋπόθεση του μη τραυματισμένου βλεννογόνου στην φαρυγγικο-οισοφαγική κοιλότητά μας, με άλλα λόγια να μην έχουμε κάποια φλεγμονή (πχ. οισοφαγίτιδα, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση κλπ.) μπορούμε να προχωρήσουμε σε κατάποση.
Αυτό γιατί ακόμη και να είναι μολυσμένο (με HIV) το βιολογικό υγρό που θα εισέλθει στην στοματική και κατόπιν στη στομαχική μας κοιλότητα, θα καταστραφεί από το γαστρικό υγρό του στομάχου το οποίο είναι καυστικό.
Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή του να φλεγμαίνει η φαρυγγικο-οισοφαγική κοιλότητά μας, καλό θα είναι να μην καταπιούμε αλλά να φτύσουμε. Σε κάθε περίπτωση, γίνεται αντιληπτό πως μειώνεται σημαντικά το ρίσκο της έκθεσης στον HIV, αν δεν υπάρξει εκσπερμάτιση στο στόμα μας.