U=U در HIV به چه معناست؛
U=U مخفف کلمات غیر قابل شناسایی (Undetectable) و غیر قابل انتقال (Untransmittable) است. این عبارت به اسناد علمی جدیدی اشاره دارد که تمام افکار ما درباره HIV و روش‌های انتقال ویروس را تغییر داده و نشان می‌دهد یک فرد مبتلا به HIV که تحت درمان ضد رتروویروسی است و به مدت حداقل 6 ماه، به یک بارِ ویروسی غیر قابل کشف در خون خود دست یافته است ، حتی در طول مقاربت جنسی حفاظت نشدهدر عمل نمی‌تواند ویروس را به شریک جنسی منتقل کند.
“بار ویروسی غیر قابل کشف” به چه معنا است؟
به مقدار ویروس HIV که در خون یک فرد HIV-مثبت یافت می‌شود، بار ویروسی می‌گویند.
در کل، هر چقدر بار ویروسی بالاتر باشد، احتمال انتقال ویروس بیشتر می‌شود. درمان ضد رتروویروسی که افراد HIV-مثبت دریافت می‌کنند، می‌تواند بار ویروسی آنها را به زیر 40 نسخه در هر میلی‌لیتر در خونشان کاهش دهد. در این صورت، آنها به “بار ویروسی غیر قابل کشف” دست یافته اند و نمی‌توانند ویروس را به سایر افراد منتقل کنند، ضمناً سلامت آنها بهبود می‌یابد.
“بار ویروسی غیر قابل کشف” بدین معنا نیست که ویروس در بدن فرد HIV-مثبت از بین رفته است. بنابراین، رعایت رژیم دارویی و اندازه‌گیری دوره‌ای بار ویروسی، پارامترهای بسیار مهمی برای بررسی موفقیت و کارآیی درمان به شمار می‌روند.
منظور ما از “درمان به عنوان پیشگیری” برای HIV چیست؟
منظور ما از عبارت “درمان به عنوان پیشگیری” (TasP) تاثیر درمان ضد رتروویروسی، نه تنها روی سلامت فرد HIV-مثبت که تحت درمان است، بلکه در خصوص کاهش چشمگیر احتمال انتقال ویروس از آنها به دیگران، از طریق مقاربت جنسی، استفاده مشترک از مواد تزریقی، یا دوره پیرازایشی، است.
درمان ضد رتروویروسی تکثیر ویروس HIV را در خون، اسپرم، مایعات واژن و مقعد سرکوب می‌کند و در نتیجه، خطر انتقال ویروس را کاهش می‌دهد. وقتی محتوای ویروسی خون به سطح غیر قابل کشف برسد، خطر انتقال جنسی در عمل صفر می‌شود.
آیا HIV در تمام افرادی که تحت درمان ضد رتروویروسی هستند، غیر قابل کشف است؟
در اکثر قریب به اتفاق موارد، رژیم‌های درمان ضد رتروویروسی، اگر مطابق با مشاوره پزشک انجام شوند، در عرض 6 ماه به یک بار ویروسی غیر قابل کشف دست می‌یابند.
بعید است این ویروس در افرادی که به مدت حداقل یک سال بار ویروسی غیر قابل کشف دارند، و کاملاً درمان را رعایت می‌کنند، تکثیر شود. اگر چنین اتفاقی بیافتد، ما از عبارت “شکست درمان یا شکست ویروسی” استفاده می‌کنیم؛ با این وجود چنین مواردی پس از سرکوب طولانی‌مدت ویروس بسیار نادر است، و معمولاً می‌توان آن را به همکاری ضعیف در درمان ضد رتروویروسی نسبت داد.